Hallo,

Vorige zondag 23 juni stond de GP duathlon in Fourmies op het programma. Ik startte er voor mijn franse club tri  val de gray. In vergelijking met de GP in Still hadden we een sterkere ploeg. Anais Robin was onze kopvrouw. Samen met Sandrine Fariello had zij echter wel al daags voordien de GP triathlon gedaan. Het was dus afwachten hoe ze dit zouden verteren. Onze ploeg werd volledig gemaakt door Mathilde Vacoret, lucie Decrion en ikzelf. Tijdens de opwarming zag ik ook enkele andere sterke belgen, onder andere Ilse Geldhof, Kim Nulens, megane Vasteenwinckel en nog enkele dames. Voor mij was het de vraag hoe ik de examens zou verteerd hebben...
De start werd om 12h gegeven in de regen. Deze bleef gedurende de hele race een bepalende factor. Ik was totaal niet goed weg en had precies geen kracht of snelheid. Mijn eerste ronde had ik dus geen goed gevoel en geen goede plaats. De 2e ronde was veel beter en ik haalde nog heel veel dames bij. Dit was voor mij een goed teken met het oog op een 10km. Na 18'30 kwam ik rond de 25e plaats de wisselzone in. Hiermee ben ik wel vrij tevreden.
Direct nadat we op de fiets zaten was er een klim van ongeveer 1km die we elke ronde moesten overwinnen (4rondes) Voor mij zat een groepje van ongeveer 5 dames en na mij ook. Ik waagde het erop en probeerde naar het groepje voor mij te rijden. Ik wist dat ik bergop misschien wel sterker kon zijn. Het lukte mij vrij snel. We raapten nog 2 dames op tijdens het fietsen. Ik was zeker bergop bij de sterkere dus hier was ik heel blij mee. Er werd heel onrustig gereden en de regen viel met bakken uit de hemel, aandachtig blijven was dus de boodschap. Ik was dan ook blij dat ik veilig en wel mijn fiets terug aan de haak kon hangen. 
Al meteen toen ik begon te lopen voelde ik dat mijn benen sterk onder de kou te leiden hadden. Ze waren volledig bevrozen. Aangezien er nu maar 1 ronde overwonnen moest worden moest het dus snel gaan. Die snelheid mankeerde ik zeker de 1e km. In de laatste 300m moest ik nog sprinten, ik wist dat dit niet mijn sterkte is maar probeerde toch alles eruit te halen, maar tevergeefs. Toch eindigde ik nog in de top 20 en 2e belgische (na Ilse). Hiermee was ik heel tevreden en dit was een zeer goede prikkel en test voor het BK aanstaande zondag.
Met ons team werden we 5e in het klassement van de etape en staan we op een algemene 4e plaats in het algemeen klassement. Iedereen tevreden dus.
Zondag staat een  van de hoofddoelen op het programma: het BK olympische afstand in brasschaat. Ik wil graag mijn prestatie van vorige jaar evenaren of verbeteren (10e elite en 4e belofte)
Groetjes
 
Hey,

Na 2 weken heb ik eindelijk tijd gevonden om een verslagje te schrijven over mijn eerste overwinning op een kwart triathlon.
Ik had vooraf voor mijzelf zeker een podium plaats als doel gezet, en stiekem hoopte ik op een overwinning. Ik had dus wel zenuwen voordien. Vooral omdat het een niet stayer wedstrijd was en ik weet dat mijn fietsen mijn zwakste onderdeel is. Er waren enkele sterke fietsters aanwezig zoals Marieke Blomme en Evelyn Danneels dus het was belangrijk zo veel mogelijk voorsprong te nemen in het zwemmen.
Zo gezegd zo gedaan, de eerste 100m kreeg ik veel slaag van trio's omdat we al snel rond een boei moesten om dan het rechte stuk van 1000m (denk dat het meer was) aan te vangen. Na die boei kwam ik los van het pak en kon ik alleen zwemmen. Ik wist ook dat Marieke sterk zwom maar wilde toch graag wat voorsprong op haar. Uiteindelijk kon ik met 40" voorsprong op mijn fiets springen. Er stond heel veel wind wat het dus zeker niet gemakkelijk maakte. Na 8km was Marieke daar al. Volgen was voor mij compleet onmogelijk. Ik probeerde een constant tempo aan te houden. Na 30km kwam Evelyn dan ook bij mij. Eigenlijk dacht ik dat ze sneller bij mij zou komen dus ik was al vrij tevreden. Ik kon haar een kleine 5km volgen in haar spoor maar voelde dat dit toch te snel ging en dacht nog aan het lopen waar ik toch nog een joker had. In de 2e wisselzone hoorde ik dat ik 4' had op Marieke (Oeioei hoe slecht fiets ik, amai hoe sterk fietst zij!) en 40" op Evelyn. Ik wist dat het mogelijk was en ging er de 1e ronde volledig voor om zo snel mogelijk in te halen. In al mijn enthousiasme viel ik nog over een stoeprand met de bijhorende schaafwonden en blauwe plekken als gevolg. Maargoed dit hoort erbij. In de 1e ronde van 3,5km had ik al de achterstand weg gewerkt en kwam ik aan de leiding. De 2e en 3e rond heb ik dan een beetje gas kunnen terug nemen om toch te kunnen genieten! 
Na 1km zwemmen, 45km fietsen en 11km lopen kon ik dan met een glimlach mijn 1e overwinning in de wacht slepen. Ik ben tevreden over mijn zwemmen en lopen, het fietsen is mijn werkpunt en ik mankeer zeker nog de power die nodig is om tegen de wind te beuken...
Lowie maakte het plezier volledig door een 3e plaats in de wacht te slepen. Hij liet hierbij enkele kleppers achter zich en toonde dat hij na zijn jaartje uit volledig terug het plezier en de drive te pakken heeft!
Na deze wedstrijd stonden er nog 2 examens gepland. Deze vielen mij iets zwaarder dan verwacht. Elke dag om 5h30 opstaan en daarbij trainen is vrij zwaar en vroeg of laat moest hiervan toch een weerbots komen. Om een volledig crash te voorkomen en wegens lichte hinder aan mijn heup ben ik niet van start gegaan in Retie.
Dit weekend start ik zondag 23-6 in een Grand Prix duathlon te Fourmies. Dit wordt vooral een stevige prikkel in het teken van het BK volgende week te Brasschaat...
Tot de volgende!
Groetjes
 
Hallo,

Op 26 mei gingen Lowie en ik naar Dendermonde om wat wedstrijd ritme op te doen in de recreatieve sprint triatlon. De start was om 15h dus ik ging smorgens nog een zwemtraining doen. 
Het was helaas maar 500m zwemmen wat niet echt in mijn voordeel speelde. Na een hectische start met veel slaag (inclusief van Lowie :D) Kwam ik rond 200m in mijn ritme. Jammer dat dit zo laat kwam want ik haalde nog veel mannen in. Als ongeveer 5e tussen al het mannelijk geweld klom ik uit de vijver. Onderweg naar mijn fiets schoof ik op een heel stomme manier uit op een gladde wegmarkering. Later bleek dat 2 personen hier vielen, inderdaad Lowie en ik...
Op de fiets kwam ik in het achtervolgende groepje terecht die jaagde op mijn eenzame Lowie (die een heel goede zwembeurt had) Natuurlijk heb ik nooit op kop gekomen. We moesten 25km fietsen. Rond de 10km moesten we een stukje op een verhoogd fietspad rijden. Na 500m moesten we daar blijkbaar terug vanaf. Dit wist ik niet en bleef dus alleen op dat verhoogde deel rijden. Weg was de groep dus. Zij hebben later helaas Lowie nog kunnen bijhalen aangezien er enkele met hun tijdritfiets reden (hier was geen duidelijk reglement over)
Ik heb dan besloten om bewust de rest van het fietsparcours alleen af te leggen met het oog op de niet stayer wedstrijden.
Tijdens de wissel had ik wel wat last van bevrozen tenen waardoor deze niet echt vlot verliep. Ik probeerde nog een goed tempo te lopen om er zo een stevig doorgedreven training van te maken. Ik kwam als 1e vrouw aan met ongeveer 4min30 voor op de 2e dame. Ik voelde mij zeker sterker dan op het clubkampioenschap, wat me wel tevreden maakt. Waarschijnlijk was ik toen al ziek aan het worden.
Lowie werd dus helaas in het fietsen opgepikt door het uitgedunde groepje met tijdrijders. Hij bewees echter wel dat zijn lopen zeker in een stijgende lijn gaat en moest enkel met een paar secondjes 1 hardloper laten voorgaan. Hij is dus zeker en vast sterk aan het terug komen na zijn erasmus avontuur!
Bedankt aan tante Bie en Sammy voor de mooie foto's (zie albums) en mijn ouders voor de aanmoedigingen!
De volgende afspraak is voor ons beide nu zondag in de 1/4 niet stayer triathlon van Beernem.

Groetjes