Hallo,
Gisteren stond mijn 1e kwart op het programma. Nuja niet helemaal mijn eerste, maar we mijn eerste van mijn "2e carriere". 2 jaar geleden deed ik al eens een kwart triathlon.  Aangezien ik vorige jaar volledig uit was voelde het gisteren echte als een debuut aan.
Het was lang en eenzaam rijden. Het was moederdag dus papa bleef thuis om vrouw, moeder en schoonmoeder te verwennen. Dus ik vertrok alleen richting Geel. 
Eens aangekomen kon ik het deelnemers veld goed bekijken. het zou een zware wedstrijd zijn. Maar ook een wedstrijd op hoog niveau. Leuk voor de vele toeschouwers dus!
De start van de wedstrijd lag zo'n 3km verder weg en dan moesten we nog eens 1,5km wandelen om het water in te kunnen. Dit was 15,5°. Goed te doen eigenlijk van de koude. 
Om 14h30 werd het startschot gegeven. Ik was goed vertrokken en heb nooit klappen gekregen of moeten geven. Jolien Lewyllie was zoals verwacht meteen gaan vliegen. Daarachter vormde zich een groepje waar ik verrassend goed mee kon. Soms ging het zelf een beetje te traag maar ik wilde mij ook niet geen opblazen. 1500m is niet te onderschatten en aangezien ik nog geen ervaring had wist ik niet goed hoe ik het moest inschatten. Ik kwam samen met Lieve Paulus Capaert als 2e uit het water. Toen maakte ik voor mijzelf al uit dat mijn wedstrijd goed was.
Het fietsen gooide echter wel roet in het eten. Continu had ik een duizelig gevoel. Ik dacht op bepaalde momenten echt dat ik van mijn fiets zou vallen. Ik probeerde genoeg te drinken en op de geplande tijdstippen een gelletje te nemen. Maar het ging gewoon totaal voor geen meter. Een voor een werd ik ingehaald en nergens kon ik mee. Dat is dan het nadeel van vroeg uit het water te komen. Veel kan je zelf niet meer inhalen, alleen maar ingehaald worden... Ik was doodgelukkig dat het fiets onderdeel er op zat. Hier is duidelijk nog werk aan de winkel!!
Het lopen dan. Ik kon in de eerste kilometers al meteen 3 dames inhalen. Dit voelde goed en gaf mij vertrouwen. Ik had echter wel last van braakneigingen. Rond km 6 heb ik dan uiteindelijk een beetje kunnen overgeven. Het luchtte aan de ene kant wel op maar niet 100%. 
Ik eindigde als 11e elite en 3e belofte. Achteraf gezien kon ik bij de belofte zeker geen plaats beter doen. Maar met een goede fietsbeurt moet een top 10 plaats er zeker inzitten.
Na de aankomst konden we dan nog genieten van een prachtige wedstrijd bij de mannen. EFC ITC deed het super!! Hannes Cool werd heel verdient 5e. Maar het moment was toch toen trainer Ward Vandecapelle met een grote glimlach als 7e aankwam. Super prestatie en zeker verdient! 
Nu ga ik de batterijtjes terug een beetje opladen. Want na 3 zware wedstrijd weekends zal dit zeker deugd doen. Nog minder als 2 weken en dan trouwt mijn broer, maar vooral dan komt Lowie ook naar huis om samen te feesten! De week nadien start ik dan in de sprintriathlon van Brasschaat en 2 weken daarna is het de triathlon van Brugge!
Gr, Louise

Hallo,

Het 2e wedstrijd weekend zit er al weer op. Deze keer stond het clubkampioenschap op het programma. Een leuke traditie bij EFC-ITC. Op zaterdag voormiddag moesten we 500m zwemmen in het openlucht zwembad van Izegem. Het water voelde nog kouder aan als in Doornik!! Dat resulteerde ook in een slechte zwemtijd! De eerste 100m gingen nog redelijk maar vanaf dan kreeg ik met moeite mij armen nog in beweging. 
Zondag om 15h30 was er dan de 20km tijdrit en 5km lopen. Er waren veel supporters aanwezig en de sfeer was goed. Het weer viel al bij al ook goed mee dus iedereen tevreden. Ward mocht door zijn sterke zwem beurt als eerste man vertrekken. Door mijn teleurstellende zwemtijd moest ik al meteen Delphine, het eerste meisje, proberen bij te halen. Na ongeveer 1 ronde (van de 6) lukte mij dit ook. Daarna heb ik geprobeerd van vrij continu te fietsen en mij vooral niet op te blazen. Het was natuurlijk wel aangenaam dat ik de tijdritfiets van Lowie kon gebruiken. Ik kwam als 1e de wisselzone binnen. Maar ik wist dat het heel moeilijk zou zijn om Karolien achter mij te houden. Ze kwam dan ook snel bij mij aansluiten. Heel even probeerde ik mee te gaan maar ze liep gewoon te sterk. Ik heb dan geprobeerd om nog een goed tempo te lopen dat ik hopelijk 10km kan volhouden. Dit gaf mij vooral vertrouwen voor volgende week. Dan staat de 1e kwart op het programma in Geel. Dit zal eveneens een Non Drafting zijn dus zal ik opnieuw Lowie zijn machine kunnen gebruiken.
Al bij al ben ik vrij tevreden over mijn seizoenstart. Ik denk dat ik al blij mag zijn met waar ik nu sta nadat ik vorig jaar zo goed als geen triathlon meer heb gedaan. 
Foto's staan eveneens online

Gr, Louise

Hey,

Eindelijk is het wedstrijd seizoen op gang geschoten. Zondag 29 april stond het BK sprint op het programma. Maar doordat het water maar 11,5°C had mochten we niet zwemmen. Het werd dus de gevreesde duatlon... Niet echt mijn favoriet vooral omdat ik op dit moment het minst zeker was van mijn lopen. Heb er dan maar een doorgedreven training van gemaakt. 
Dinsdag 1mei was het dan D-Day voor EFC-ITC. Het BK ploegentriathlon. Doordat het zaterdag een mooie dag was is het water verbazingwekkend opgewarmd tot 13,5°C! Zwemmen dus. Om 14h16 ging ik samen met Delphine Couckuyt, Sien Roose, Leen Vanden Daelen en Karolien Weuts in het koude water. Het eerste moment was toch wel even naar adem happen. Mijn taak in het zwemmen was om de eerste 200m er een stevig tempo op te leggen en daarna mij laten uitzakken om Leen en Karolien bij te staan en eventueel te duwen. Ik was echter een beetje te enthousiast en ben te snel gestart waardoor mijn teamgenoten een beetje moesten lossen... Maar goed ik heb mij dan een beetje ingehouden. Normaal moest ik tot aan de 1e boei kop doen. Dat deed ik ook maar de boei kwam precies maar niet dichter. In tegendeel ik had het gevoel dat ze precies weg ging... Achteraf hoorden we dan ook dat deze was los gekomen en dat we zeker 100m hebben om gezwommen. JAMMER. 
Tijdens het fietsen moest Sien en Delphine alles geven wat ze konden want zij moesten niet lopen. Ze deden dat ook echt heel goed!!! We hebben goed rondgedraaid maar ik heb mij wel een beetje afzijdig gehouden omdat ik wist dat ik het nog zwaar kon krijgen in het lopen. Gelukkig zaten we met zo'n goede fietsers in het team!
Het lopen dan, waar ik voor had gevreesd. Karolien nam meteen een stevig tempo aan. Maar ik kon toch volgen. Alhoewel ik waarschijnlijk wel veel meer afzag dan haar! De laatste km was echt dood gaan. Maar dat is net het mooie aan een ploegentriathlon, je brengt elkaar tot een veel hoger niveau. Aan de meet was ik dan ook volledig leeg.
We kregen dan te horen dat we 2e waren en waren daar heel gelukkig mee! Een klein beetje een dubbel gevoel want we vroegen ons af of we misschien konden gewonnen hebben zonder het boei-incident...
Net voor de prijsuitreiking hoorden we dan dat we plots 3e waren. Er was blijkbaar een fout opgetreden bij de tijdopname van Atriac waardoor zij geen correcte klassering kregen. Ze kregen dus terecht een correctie. We werden dan 3e op 1 seconde. Maar daarna heeft EFC-ITC een klacht ingediend omdat wij tevens recht hadden op een tijdscorrectie wegens de verdwaalde boei. Dit resulteerde in een gedeelde 2e plaats samen met Atriac na SMO-Specialized.
We zijn hier dan ook heel blij mee! Op naar volgend jaar!