Hallo,
Ik weet het, het is schandalig lang geleden dat ik iets heb gepost. Momenteel is het enorm druk. De trainingen zijn intenser, de examens komen er heel snel aan, ik ben mijn bachelor proef aan het schrijven en natuurlijk ook de gewone dagelijkse dingen zorgen er voor dat het dus veel te lang geleden is dat ik een update plaatste....
Maar goed hier ben ik dan.
Zoals ik in mijn vorige blog al zei vertrokken we de vrijdag voor de paasvakantie met EFC ITC naar mojacar. Deze stage was in samenwerking met Kortweg. De organisatie was op en top, een echte aanrader voor elke fietser! De parcrous zijn fantastisch en we hadden ook elke dag een super begeleider, Henk mee die de wegen kende en ons (meestal toch ;D) op het juiste pad zette. We hebben dus vele, mooie kilometers gereden. Daarnaast kregen we ook heel wat zwem techniek tips van coach Stefan Obreno. De sfeer was eveneens op en top waardoor de nodige ontspanning ruim aan bod kwam. Het was ook de eerste keer dat ik samen met Lowie op stage was, wat natuurlijk het plaatje af maakte!
kort na de stage ging ik naar Still (FR) om daar een Grand Prix duatlon te doen met mijn franse club tri val de gray. Het was een speciaal formaat namelijk 3-12-3-12-3. We moesten dus 2 keer fietsen. Het parcours was zowel bij lopen als fietsen heel pittig. We werden met een hele jonge ploeg (ik was de op 1 na oudste) 5e in het classement van deze etape. In het algemene classement bleven we ook 5e.
Hierna stond het BK ploegentriathlon op het programma op 1 mei in Doornik. Aanvankelijk zouden we met 4 van start gaan: Karolien Weuts, Leen Van Den Daele, Delphine Couckuyt en ikzelf. Met deze ploeg konden gingen we volledig voor het podium! Helaas kregen we enkele dagen voor de race het nieuws dat Leen een barstje had in haar rib. We moesten dus met 3 op stap. We hadden een goede zwembeurt en een uitstekelijke fietsproef. We wisten dat het lopen voor ons beslissend zou zijn. Delphine gaf echt het beste van zichzelf en verlegde haar grenzen! We waren dan ook heel fier op haar. Uiteindelijk werden we 5e. Een plaats waarmee we heel tevreden mogen zijn!
Een kleine week na Doornik stond traditioneel het clubkampioenschap gepland. Hier wordt 500m gezwommen in het zwembad van Izegem. Daarna reden we 22km zonder stayeren en 5km lopen. De nacht voor de race werd Lowie helaas zwaar ziek, een maag en darm ontsteking bleek later. Hij kon dus zeker niet van start gaan, ikzelf kwam met kleine oogjes toch aan de start. Het zwemmen verliep heel goed en ik kon als 12e fietsen tussen alle mannen. Ik had ongeveer 1'30" voorsprong op grootste concurrente Karolien Weuts. Het fietsen verliep helemaal niet goed, ik had geen power in de benen. Iets wat wel nodig was gezien de vele wind. Uiteindelijk deed ik samen met Karolien mijn loopschoenen aan en wist toen natuurlijk al dat ik voor de 2e plaats zou lopen. Karolien is nog een maatje te sterk. Leen Van Den Daele kwam ook sterk opzetten op de fiets maar zou niet lopen gezien haar rib. Ik werd dus ook 2e, met dank aan supporter en kotgenote Jolien :)
De dagen na dit clubkampioenschap voelde ik me nog steeds niet sterk en verliepen de trainingen ook niet goed. Ik kreeg al schrik dat er iets mankeerde. Dit slecht gevoel werd steeds sterker en sterker. Ik kreeg ook heel veel rugpijn. Na hopeloze pogingen om toch te blijven trainen heb ik toch de trainingen moeten staken. Met enorme buik en rugpijn zat ik bij de dokter. Hieruit bleek dat ik een maag, darm en nierontsteking had. Ik kreeg zware antibiotica en een spuit met een stevige pijnstiller. Dit moest wel want het was babyborrel van het prachtige dochtertje van mijn zus. Deze heb ik overleefd dankzij de pijnstillers, gelukkig. Daags nadien waren de pijnstiller helaas niet meer voldoende... Samen met mijn ouders en Lowie hebben we dan besloten om voorbije zondag naar het AZ Oudenaarde te gaan om zeker te zijn dat ik geen nierstenen had. Hier werd gelukkig bevestigd dat het wel een ontsteking was. Aangezien ik veel pijn had en moeilijk vocht kon vast houden heb ik daar aan het infuus gelegen.
Sinds woensdag gaat het elke dag een beetje beter, ik ben dus momenteel heel rustig aan terug de trainingen aan het hervatten. Dit verloopt nog een beetje moeizaam gezien ik snel moe ben. Maar met kleine stapjes komen we er wel.
Helaas heb ik dus de triathlon van Zwijndrecht moeten schrappen. Ik ga morgen wel naar Seneffe om daar Lowie heel hard te steunen!
Bij Foto's kan je nog wat foto's vinden van dit jaar.
Groetjes
Ik weet het, het is schandalig lang geleden dat ik iets heb gepost. Momenteel is het enorm druk. De trainingen zijn intenser, de examens komen er heel snel aan, ik ben mijn bachelor proef aan het schrijven en natuurlijk ook de gewone dagelijkse dingen zorgen er voor dat het dus veel te lang geleden is dat ik een update plaatste....
Maar goed hier ben ik dan.
Zoals ik in mijn vorige blog al zei vertrokken we de vrijdag voor de paasvakantie met EFC ITC naar mojacar. Deze stage was in samenwerking met Kortweg. De organisatie was op en top, een echte aanrader voor elke fietser! De parcrous zijn fantastisch en we hadden ook elke dag een super begeleider, Henk mee die de wegen kende en ons (meestal toch ;D) op het juiste pad zette. We hebben dus vele, mooie kilometers gereden. Daarnaast kregen we ook heel wat zwem techniek tips van coach Stefan Obreno. De sfeer was eveneens op en top waardoor de nodige ontspanning ruim aan bod kwam. Het was ook de eerste keer dat ik samen met Lowie op stage was, wat natuurlijk het plaatje af maakte!
kort na de stage ging ik naar Still (FR) om daar een Grand Prix duatlon te doen met mijn franse club tri val de gray. Het was een speciaal formaat namelijk 3-12-3-12-3. We moesten dus 2 keer fietsen. Het parcours was zowel bij lopen als fietsen heel pittig. We werden met een hele jonge ploeg (ik was de op 1 na oudste) 5e in het classement van deze etape. In het algemene classement bleven we ook 5e.
Hierna stond het BK ploegentriathlon op het programma op 1 mei in Doornik. Aanvankelijk zouden we met 4 van start gaan: Karolien Weuts, Leen Van Den Daele, Delphine Couckuyt en ikzelf. Met deze ploeg konden gingen we volledig voor het podium! Helaas kregen we enkele dagen voor de race het nieuws dat Leen een barstje had in haar rib. We moesten dus met 3 op stap. We hadden een goede zwembeurt en een uitstekelijke fietsproef. We wisten dat het lopen voor ons beslissend zou zijn. Delphine gaf echt het beste van zichzelf en verlegde haar grenzen! We waren dan ook heel fier op haar. Uiteindelijk werden we 5e. Een plaats waarmee we heel tevreden mogen zijn!
Een kleine week na Doornik stond traditioneel het clubkampioenschap gepland. Hier wordt 500m gezwommen in het zwembad van Izegem. Daarna reden we 22km zonder stayeren en 5km lopen. De nacht voor de race werd Lowie helaas zwaar ziek, een maag en darm ontsteking bleek later. Hij kon dus zeker niet van start gaan, ikzelf kwam met kleine oogjes toch aan de start. Het zwemmen verliep heel goed en ik kon als 12e fietsen tussen alle mannen. Ik had ongeveer 1'30" voorsprong op grootste concurrente Karolien Weuts. Het fietsen verliep helemaal niet goed, ik had geen power in de benen. Iets wat wel nodig was gezien de vele wind. Uiteindelijk deed ik samen met Karolien mijn loopschoenen aan en wist toen natuurlijk al dat ik voor de 2e plaats zou lopen. Karolien is nog een maatje te sterk. Leen Van Den Daele kwam ook sterk opzetten op de fiets maar zou niet lopen gezien haar rib. Ik werd dus ook 2e, met dank aan supporter en kotgenote Jolien :)
De dagen na dit clubkampioenschap voelde ik me nog steeds niet sterk en verliepen de trainingen ook niet goed. Ik kreeg al schrik dat er iets mankeerde. Dit slecht gevoel werd steeds sterker en sterker. Ik kreeg ook heel veel rugpijn. Na hopeloze pogingen om toch te blijven trainen heb ik toch de trainingen moeten staken. Met enorme buik en rugpijn zat ik bij de dokter. Hieruit bleek dat ik een maag, darm en nierontsteking had. Ik kreeg zware antibiotica en een spuit met een stevige pijnstiller. Dit moest wel want het was babyborrel van het prachtige dochtertje van mijn zus. Deze heb ik overleefd dankzij de pijnstillers, gelukkig. Daags nadien waren de pijnstiller helaas niet meer voldoende... Samen met mijn ouders en Lowie hebben we dan besloten om voorbije zondag naar het AZ Oudenaarde te gaan om zeker te zijn dat ik geen nierstenen had. Hier werd gelukkig bevestigd dat het wel een ontsteking was. Aangezien ik veel pijn had en moeilijk vocht kon vast houden heb ik daar aan het infuus gelegen.
Sinds woensdag gaat het elke dag een beetje beter, ik ben dus momenteel heel rustig aan terug de trainingen aan het hervatten. Dit verloopt nog een beetje moeizaam gezien ik snel moe ben. Maar met kleine stapjes komen we er wel.
Helaas heb ik dus de triathlon van Zwijndrecht moeten schrappen. Ik ga morgen wel naar Seneffe om daar Lowie heel hard te steunen!
Bij Foto's kan je nog wat foto's vinden van dit jaar.
Groetjes
